9 กุมภาพันธ์ เป็น “วันพิซซ่า” ชวนกิน “พิซซ่า” อาหารของคนทั้งโลก
ไทยพลัสนิวส์ วันพิซซ่าโลก เมือง “นาโปลี” ในอิตาลี เป็นต้นกำเนิด “พิซซ่า” เมื่อราวศตวรรษที่ 18 เดิมเป็นอาหารบ้าน ๆ กินง่าย ราคาถูก และอร่อย ยุคนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น เพราะอะไร ทำไมคนถึงชอบพิซซ่า
ขนมปังแบน ๆ กลม ๆ อบร้อนจากเตา เป็นอาหารของชาวตะวันตกมาตั้งแต่ยุคอียิปต์ กรีก โรมัน เปอร์เซีย ชาวตะวันออกกลางจนถึงเอเชีย เมื่อ 600 ปีก่อนคริสตกาล ชาวกรีกเริ่มใส่ส่วนผสมอื่น เช่น สมุนไพรและน้ำมันมะกอกลงไป อันเป็นต้นกำเนิดของ ขนมปังฟอคคาเซีย (Foccacia) แต่ยังไม่เรียกว่า พิซซ่า
วันที่ 9 กุมภาพันธ์ ชวนกินพิซซ่าต้นตำรับ
คำว่า Pizza สันนิษฐานว่ามาจาก Pita ขนมปังกลมแบน (ชาวตะวันออกกลางถึงเมดิเตอร์เรเนียน กินกันมาราว 14,500 ปีก่อน) จนเมื่อชาวนาโปลี (หรือเนเปิ้ลส์) ปรับสูตรใส่มะเขือเทศและชีส จึงกลายเป็น พิซซ่า คำว่า “ซ่า” เป็นเหมือนคำสร้อย
พิซซ่าที่โด่งดังมาจากคนอบขนมปัง ราฟาเอล เอสโปซิโต ทำ พิซซ่า ใส่มอซซาเรลล่าชีส ใบโหระพา และมะเขือเทศ เมื่อปี 1889 คนทำบอกว่าได้แรงบันดาลใจมาจากธงชาติอิตาลี พิซซ่าจึงมีสีแดง, เขียว และขาว
พิซซ่าสีสันธงชาติอิตาลี ทำถวายให้กษัตริย์อุมแบรโต้ กับราชินีมาร์เกอริตา ที่เสด็จมาเยือนนาโปลี ควีนมาร์เกอริต้าพอพระทัยมาก นายราฟาเอลจึงตั้งชื่อพิซซ่านั้นว่า Pizza Margherita
พิซซ่านาโปลี เริ่มแรกแพร่หลายในอิตาลี สมัยนั้นนาโปลีถือว่าเป็นเมืองใหญ่ ช่วงปี 1700 มีประชากร 2 แสน แล้วเพิ่มเป็น 399,999 คน ในปี 1748 ยุคนั้นยังไม่มี พิซซ่า มาร์เกอริต้า หากเป็นพิซซ่าสตรีทฟู้ด ขายกันทั่วไป ซื้อปุ๊บเดินกินได้ ง่าย ถูกและอร่อย นักเขียนยุค 1843 เขียนว่า พิซซ่า 2 ชิ้น เป็นอาหารเช้าที่ดีที่สุด พิซซ่าที่เรียบง่ายที่สุดยุคโน้น มีแค่กระเทียม มันหมู เกลือ และชีสนมม้า ต่อมาเริ่มใส่ชีสชนิดต่าง ๆ ตั้งแต่ชีสนมม้า นมแกะ วัวและนมควาย ใส่เบซิล (ใบโหระพาสด) และมะเขือเทศ ชนิดสดและซอสเข้มข้น มะกอกดอง ตามด้วยไส้กรอกอิตาเลียน
กว่าพิซซ่าจากนาโปลีจะไปดังในอเมริกาก็ใช้เวลาหลายปี ยุค1930s ชาวนาโปลีไปอเมริกา เอาอาหารของตัวเองไปด้วย โดย Gennaro Lombardi เปิดร้านพิซซ่า Lombardi’s ที่ถนนสปริง ในนิวยอร์ก หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 พิซซ่า กลายเป็นอาหารยอดนิยม ใครมีวัตถุดิบอะไรก็ใส่ลงไป และนิยมมากยิ่งขึ้นเมื่อทหารอเมริกันและยุโรปได้ชิม พิซซ่า และนำวิธีทำกลับบ้านไปทำเอง
ข้อมูลจาก กรุงเทพธุรกิจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น